17 Marttan beri Ceylin'in öksürüğünü dindirmeye uğraşıyoruz. Önce hafif viral bir enfeksiyon olarak başladı. Sonra daha önceleri sık sık yaşadığımız krup öksürüğüne dönüştü. Allerjisi yüzünden bu kadar şiddetli geçirdiğini düşündüğümüz bu dönem boyunca 2 defa sağlık ocağı doktoruna, 3 gece de acil müdahele için hastaneye gittik. Gerek enjeksiyon şeklinde gerekse nebulizatör aracılığı ile aldığı kortizonlu ödem çözücüler, antibiyotik, öksürük şurubu, allerji şurubu ve burun açıcılarla çare aradık. Tam tedavi olduğuna kanaat getirip okula yolladığımız gün daha ikinci derse giremeden öğretmenimiz arayıp öksürmekten sınıfta oturamadığını söyledi. Gidip hemen aldık ancak ne yolda ne evde böyle bir sıkıntı yok. Tek tük öksürmek dışında hiçbir rahatsızlık yaşamıyoruz. En son dün tekrar bir okul denemesi yaptık ve yine arandık. Okula vardığımızda sınıfa girip öğretmeninden teslim almadan önce kapıda bir süre ne sıklıkta öksürüyor diye dinledik. cidden sık sık öksürüyordu. Alıp eve götürelim bari dedik. Bizi gördüğü andan itibaren öksürükten eser kalmadı diyebilirim. Öğretmeni de şaşırdı.
Okuldan çıkmadan önce konuştuk. Okulda onu üzen, kötü hissettiren, utanıp sıkılmasına sebep olan bir durum falan mı var diye usulünce sorduk. Okulla ilgili değişmesini istediği yada memnun olmadığı birşey var mı diye soruşturduk, yok. Okulunu da, öğretmenini de, sınıf arkadaşlarını da çok sevdiğini, ayrılmak istemediğini söyledi.
Sorun bizden ayrılmak istememesindeydi anladığımız kadarıyla. Bu da onu strese sokuyor ve zaten hassas olduğu konuyla su yüzüne çıkıyordu. Bebekliğinden beri Ceylin'le ayrılma problemimiz olmamıştı hiç. Ne anneannesine bırakırken, ne anaokuluna başlaken bizi hiç yormadı bu konuda. Hep mutlu ayrıldı bizden çünkü hiç kaçarak bırakmadık, terketmedik onu biz. Konuşup anlatarak, açıklama yaparak bıraktık. Emmeyi bile sadece bir iki konuşmayla bıraktırdık.
Eee böyle olunca da Ceylin'de yaşayacağımızı pek ummadığımız bir durum haline geldi bu uzaklaşma kaygısı. Bu yüzden de bu neden aklımıza en son geldi. Neyseki şimdilik konuşup, motive ederek atlattığımızı sanıyorum bu sorunu. Bu gün öğretmeninden "çoook iyi" mesajını alınca da derin bir nefes aldım. Daha önce Ceylin'i götürdüğümüz allerji profesörlerinden biri olan Ahmet Rasim Küçükusta'nın konuyla ilgili bir yazısını da aşağıda paylaşmak istiyorum ilgilenenler için.
http://ahmetrasimkucukusta.com/2011/01/21/yazilar/tip-yazilari/kis-hastaliklari/sizin-oksurugunuz-hangisi/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder