ceylin

Lilypie Kids Birthday tickers Lilypie Kids Birthday tickers

30 Mayıs 2014 Cuma

Bir Çocuk Büyütmenin Keyfi

Az sonra yazacaklarım lütfen yanlış anlaşılmasın. Bu asla bir kıyaslama değildir. Sadece hayatımızı güzelleştiren her bireyin aynı zamanda onu nasıl şekillendirdiği ile ilgili bir yazı bu.

Eşim ve ben ilk bebeğimize kavuştuğumuzda henüz 26 yaşımızdaydık. Şimdi düşünüyorum da ne kadar gençmişiz ama asla bundan dolayı pişman olmadık. Çünkü eminim ki kırkımızdan sonra bile olsaydı yine aynı şeyleri yaşardık. O kadar tecrübesiz ve telaşlıydık ki durup içinde olduğumuz anın keyfini süremedik. Hep bir endişe, yanlış yapma korkusu, büyük kararlar veriyor olmanın ağırlığı... Adı üstünde işte "ilk göz ağrısı" ...

Eşim benden bir nebze daha rahat bir mizaca sahip olsa da ben bütün detaycılığım ve paranoyaklığımla onuda çoğu zaman kendime uyduruyordum. Tabi bu hengamede kızımızın nazlı mizacının ve hassas yapısınında büyük bir katkısı oldu. Ne zaman sınırlarımızı biraz gevşetsek ya bir hastalık yapışıyordu yakamıza yada bir arıza çıkıyordu günlük akışımızda. Bu yüzden kızımız zor bir bebekti, biz de tecrübesiz ve panik ebeveynlerdik malesef. Ama onunla geçirdiğimiz her an yinede tekrar yaşanılasıdır bizim için.

Kızımızda bu denli zorlanmamız, ikinci cocuğu biraz geç düşünmemize sebep oldu. İşin doğrusu ben hiç sıcak bakmıyordum ama eşim benim kadar olumsuz değildi. İyiki de beni ikna etmiş de oğlumuz dünyaya gelmiş, hayatımıza neşe, keyif ve eğlence getirmiş. İkinci çocukla birlikte daha rahat, işleri akışına bırakabilen, esnek bir aile olduk. Olamayan şeyler için üzülmeyi bırakıp elimizdekilere odaklandık. Yetişmeyen işlerim için canımı dişime takıp, gecemi gündüzüme katmayı bıraktım. Yetememek hissinin beni gerip çocuklarımı üzmesine izin vermedim bu defa. Bu rahatlama kızımızın da daha neşeli, daha keyifli bir çocuk olmasını sağladı. Batu'yu her ne kadar biz dünyaya getirmiş olsak da, onun en büyük mutluluk ve keyfi Ceylin için getirdiği su götürmez bir gerçek. Ceylin Batu gelinceye dek büyükler dünyasında çocukluğunu yaşamaya çalışan bir melekti. Batu bütün dengeleri alt üst ettikten sonra herşey değişti. Çocuksu ve gürültülü ne varsa o hüküm sürmeye başladı artık evde. Batu'nun evde oyun oynamak için bir yetişkine ihtiyacı yok çünkü sırf birbirlerinin yüzüne bakıp katılana kadar gülebildiği bir oyun arkadaşı var. Bu  sebeple Batu ev koşulları anlamında ;Ceylin'den 1-0 öndeydi. Ancak Ceylin'in de Batu'nunkşnden daha renkli ve  zengin bir bebeklik dönemi oldu.. Her hafta buluşabildiği oyun arkadaşları, ingilizce oyun grubu, müzik okulu, arkadaşları ile götürüldüğü geziler, onun için özel hazırlanmış aktiviteler, v.b. Umarım ilerde her ikiside bu günlerini gülümseyerek hatırlarlar.

Oğluma hamileyken hep "keyifle büyütebileceğimiz bir bebek olsun" diye dua etmiştim. Tam da öyle oldu sanki.
Şimdi evimiz iki mutlu çocuğun cıcıltısıyla inliyor :) . Her ikisinin de hayatımıza kattığı renkler bambaşka.

İşin sırrı anne-babanın dinginliğinde yatıyormuş. Hayatı çocuk adımlarının hızıyla yaşamak lazımmış.