Ateşşşşş...

Dün akşam saatlerine doğru bir haber aldık kızımdan. Ateşi çıkmaya başlamış. Kulaktan ölçüm sonucu 39 civarıymış. Öğlen uykusundan annemi istiyorum diye ağlayarak uyanmış ve akabinde kusmuş. Bu onu biraz rahatlatmış. Her hastalıkta olduğu gibi iştah sıfırmış ama keyfi yerinde dedi babası. Canım çok sıkıldı tabi. Benzer sahneleri daha önce çok görmüştük. Akşam iş çıkışı eve beni zor bir gecenin beklediğini bilerek gittim. Annemlere gittiğimde Ceylin hemen bana yapıştı tabi. Zaten anneye düşkün bir kızdır benimkisi hastalık da eklenince tadından yenmez olmuş. Bütün akşam kucağımdan inmedi.
Doktorumuz Hülya hanım titreme veya uyuyamama gibi bir durum yoksa ateşe müdahele etmememizi söyledi. Titreme veya uyuyamama olursa da önce sirkeli su ile kompres uygulayarak yada ılık banyo yaptırarak düşürmeye çalışmamıız, bunlar işe yaramazsa o zaman ateş düşürücü vermemizi tavsiye etti. Bunun üzerine bizde ateşini devamlı kontrol ederek Ceylin'i gözlemlemeye başladık. Gece ilerledikçe keyfi dahada kaçtı. Gece uykusuna yatırdığımızda ateşi 39,5 civarındaydı ve üstünde sadece atlet ve külot vardı. Bir saat kadar sonra öksürükle uykusu bölününce sirkeli su ile ateşe müdahele etmeye karar verdik. Gece boyunca sık sık uyanıp ateşini kontrol ettik. 38 derecenin altına düştüğünde saat sabahın 5'iydi. Sabah uyandığında baktık ki keyfi gayet yerinde, nihayet derin bir nefes alabildik. İlk defa ateşli bir geceyi ateş düşürücü almadan geçirdik. Yüreğim ağzıma gelmedi dersem yalan olur ama sanırım anne olmak da biraz yüreği avucunda dolaşmakla eşdeğer.