Bayramda...

Bayram tatiline erken başlayanlardanız biz. Arefe gününden çevirdik rotamızı Trakya'ya, düştük yollara. Eşimin babaanne-dede ve anneanne-dede evlerinde gerçek doğa ile içi içe iki gün geçirdik. Dalından elma, domates, salatalık kopardık. Patlıcanın nasıl bir bitki olduğunu gördük. Ceylin'le inek sulamaya gittik. Tavuk kovaladık. Tabi bolca da yaramazlık yaptık.
Ceylin her arkamı döndüğümde yapacak bir afacanlık buldu. Ya başka odalara kaçıp kaçıp aşırdığı çikolataları hüpletti, ya olmadık yerlere sular boca etti, yada eline geçenleri yerlere fırlattı. Bukadar yakından görebildiği tek hamile olan Ayşen teyzesini pek sevdi. Bir sürü soru sordu ona. Bebeği karnından çıkarmasından tutun da tek ayak üstünde zıplayıp zıplayamayacağına kadar çok geniş bir yelpazeden bahsediyorum. En son bombayı dün patlattı;
"Anne benim taanımda da bebet olucat mı?" (Anne benim karnımda da bebek olacak mı)

Hasta olmasına rağmen anne yüreği kıyamadı azıcık da olsa dondurma yemesine izin verdim. Babası gözlerini biraz büyüttü ama neyse ucuz yırttık.

Bu bayram yaramazlıkları sayesinde babamız da artık çocukla inatlaşmanın çözümden çok sorun olarak geri döndüğü konusunda ikna oldu. Bu defa eşim bana telkinde bulunmaya başladı "sakin ol hayatım, çocuk o, haklı çocuk". Sanki karşımda duran eşim değil de bir aynaymış gibi hissettim. Ama ne yalan söyleyeyim bu yeni durum hem çok hoşuma gitti hemde yeni bir dönem başladı. Ceylin artık daha uyumlu ve keyifli tabi bizde öyle olduğumuz için. İçimde inanılmaz bir rahatlama hissi var. Bu acaba yeni deliliklere göz kırpmama neden olur mu dersiniz?